دیابت یکی از بیماری های شایع می باشد و میزان ابتلای آن به شدت رو به افزایش است (کسی و همکاران[1] 2009). دیابت قندی بیماری است که در آن فقدان ترشح انسولین ویا کاهش حساسیت سلولهای بدن به انسولین باعث افزایش قند خون اختلال در متابولیسم پروتئین ها و چربی ها می شود (1مقاله لیپید ). در سال 2000 تعداد مبتلایان به دیابت در سراسر جهان در حدود 147 میلیون نفر تخمین زده شد و پیش بینی می شود که این تعداد تا سال 2025 به 334 میلیون نفر برسد (کسی و همکاران 2009). در این بیماری به علت فقدان نسبی یا مطلق انسولین در متابولیسم کربوهیدرات ها، پروتئین ها و لیپیدها اختلال ایجاد می گردد. از مهم ترین عوارض مربوط به دیابت، می توان به  ناهنجاری های متابولیکی در چشم، کلیه، اعصاب، عروق خونی و قلب اشاره نمود. بیماران دارای دیابت نوع 1 در حین فعالیت ورزشی و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی مستعد کاهش گلوکز ناشتا هستند. فعالیت ورزشی می تواند منجر به نوسان شدید میزان گلوکز پلاسما گردد که برای مدیریت این بیماری قابل استفاده است. با این وجود، بیماران دیابتی نوع 1 غیر حاد، مجبور به محدود کردن فعالیت ورزشی و کنترل منظم سطوح گلوکز ناشتا خود نیستند. بسیاری از ورزشکارانی که دارای بیماری دیابت نوع 1 هستند با موفقیت به شرکت در تمرین و مسابقات ورزشی می پردازند. کنترل سطوح گلوکز خون در یک فرد دیابتی نوع 1 مشغول به فعالیت ورزشی، مهم می باشد به طوریکه برنامه غذایی و دوزهای انسولین را می توان بر اساس آن تنظیم نمود. با این وجود فعالیت ورزشی، گلوکز در دسترس را افزایش می دهد و احتیاجات انسولین را در دوره های ورزشی کاهش می دهد (هوبینگر و همکاران[2] 1985). کاسی و نیکولاس[3] (2009) در مقاله مروری خود بیان نمودند که تمرین مقاومتی فزاینده در مقایسه با عدم فعالیت ورزشی منجر به کاهش معنی دار در میزان HbA_1c می گردد. در حالی که در هنگام مقایسه با فعالیت ورزشی هوازی، تفاوت معنی داری در میزان HbA_1c وجود دیده نمی شود. تمرین مقاومتی فزاینده در مقایسه با عدم فعالیت ورزشی منجر به بهبود شایانی در قدرت عضلانی می گردد؛ همچنین تغییرات معنی داری در ترکیب بدنی رخ نمی دهد. تمرین استقامتی قدرت را افزایش می دهد و منجر به کاهش معنی داری در HbA_1c می گردد که احتمالا از لحاظ بالینی برای بیماران دیابتی با اهمیت و قابل توجه می باشد.

1-2 بیان مسئله

2-3 ضرورت تحقیق

1-4 اهداف تحقیق

1-4-1 هدف کلی

هدف کلی مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین بر شاخص های قندی موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت می باشد.

1-4-2 اهداف ویژه

1. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
2. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
3. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
4. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
5. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
6. توصیف و بررسی اثر مصرف عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

7. 

8.  

9. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
10. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت
11. توصیف و بررسی اثر تمرین استقامتی همراه با عصاره دارچین بر مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت

1-5 سوالات تحقیق

1. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟
2. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟
3. آیا تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر میزان مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد؟

1-6 فرضیه های تحقیق

1. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش گلوکز ناشتای موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.
2. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.
3. تمرین استقامتی همراه با مصرف عصاره دارچین اثر معنی داری بر کاهش مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت دارد.

[1] Casey et al.,

[2] Hubinger et al.,

[3] Casey, L, & Nicholas, F, T

[4] Gloria et al.,

[5] Yam

[6]  Hibiscus Rosa Sinensis Linn

[7] Aloevera

[8] Anethum graveolens L.

[9] Sinnamon

[10] cinnamomum zeylanicum

[11] Keller et al.,

[12] Karalee et al.,

[13] Fannworth & segelman

[14] Lamers & moller

[15] kulas & zhang

[16] Tang et al.,

[17] Marker

[18] Carmen et al.,

[19] DiLoreto et al.,

[20] Taunton et al.,

[21] Izumi, T et al.,

[22] Glutamin 4

[23] Reynolds et al.,

[24] David et al.,

[25] Andrew et al.,

[26] Jason et al.,

[27] Sunmin

^[28] Susurta

[29] Constans et al.,

[30] Joslin

[31] DiLoreto et al.,

[32] Lawrence, R.D et al